В Ивенце было четыре синагоги. Сохранилась одна, построенная в 1912 году (по другим данным в 1917). Представляет собой прямоугольное здание площадью 300 квадратных метров. Здесь сохранилось печное отопление и крыша из деревянной дранки (гонты). Это уникальное деревянное здание, так как в Беларуси всего три деревянные синагоги: в Лепеле, Любани и Ивенце. Когда-то в здании был кинотеатр, позднее Дом культуры, сейчас оно передано на баланс еврейского религиозного объединения. О том, что это здание - синагога, говорит орнамент на одной из сторон.
Сядзiбна-паркавы комплекс "Белы Двор" у Івянцы быў адбудаваны напрыканцы ХIХ — пачатку ХХ стагоддзя. У XIX стагоддзі сядзібай валодаў род Плевака. Апошнім гаспадаром сядзібы быў Пётр Дарагунцаў.
Сядзiбы дом быў даволi цiкавай пабудовай. Меў тры паверхi, прычым адзiн з iх размяшчаўся нiжэй за ўзровень зямлi, у падвале. Абаграваўся вялiкi сядзiбны дом з дапамогай... адной печкi. Справа ў тым, што ў сценах былi прароблены спецыяльныя адтулiны, па якiх праходзiла цёплае паветра.
Сядзiбна-паркавы комплекс "Белы Двор" перажыў цяжкiя часы. Падчас Першай сусветнай вайны тут размяшчаўся штаб. Вядома, што ў будынку пэўны час была кантора дрэваапрацоўчага камбiната, пасля нават жылi людзi. Колькi гадоў сядзiба Дарагунцава стаяла пустая i пакрысе прыходзi
... Чытаць далей »
Музей традиционной культуры в Ивенце создан в далеком 1957 году, однако специфика музея была несколько иной. И это становится ясным уже из первоначального названия музея: мемориальный музей Ф.Э.Дзержинского. Однако в 1990-х годах музеем была начата работа по сбору и исследованию предметов народного искусства, традиционных ремесел, обычаев и традиция жителей региона. Что и привело в итоге к тому, что в январе 2006 года музей Дзержинского в Ивенце был переименован в Ивенецкий музей традиционной культуры.
Музей традиционной культуры в Ивенце располагается в здании, которое является памятником архитектуры начала 20 века (здание построено в 1930-ые года). Основная деятельность музея сегодня связана не только с расширением фондов музея, но и с возрождением и сохранением традиционных народных промыслов и ремесел Ивенецкого графства. Сегодня в музее насчитывается более 18 тысяч музейных э
... Чытаць далей »
Помнік знаходзіцца на цэнтральнай плошчы Івянца, дзе ў брацкай магіле пахаваны 122 воіны, у т. л. воіны 134-й стралковай дывізіі, 8-й самаходнай артылерыйскай брыгады, 98-га гвардзейскага артылерыйскага палка, і 20 партызан атрадаў "Бальшавік" і імя К. К. Ракасоўскага, якія загінулі ў Вялікую Айчынную вайну ў барацьбе супраць нямецка-фашысцкіх захопнікаў. У 1958 г. на магіле пастаўлены абеліск, у 1975 г. - 2 пліты з імёнамі загінуўшых.
Каталіцкая капліца Хрыста Збавіцеля ў вёсцы Старынкі пабудавана ў 2000 годзе.
На месцы цяперашняй капліцы да пачатку 60-х гадоў XX стагоддзія знаходзілася драўляная капліца. Ініцыятарам будаўніцтва гэтай драўлянай капліцы быў кардынал Ежы Радзівіл (паводле іншых звестак Геранім Сангушка). Будаўніцтва было завершанае ў 1752 годзе (паводле іншых звестак 1679 г.).
У 1868 годзе расійскія ўлады забралі капліцу ў Старынках ў каталіцкіх вернікаў, і перарабілі яе ў праваслаўную царкву. Разам з капліцай праваслаўным быў перададзены цудоўны абраз Хрыста Збавіцеля. Толькі ў 20 гадах XX стагоддзія справядлівасць перамагла, і капліца ў Старынках была вернутая каталіцкім вернікам.
Падчас ганенняў на рэлігію, ў 1962 годзе, па ўказанні мясцовых улад капліца Хрыс
... Чытаць далей »
Касцёл Святых апосталаў Пятра і Паўла ў вёсцы Камень быў пабудаваны ў 1991 годзе на тым самым месцы, дзе быў папярэдні драўляны касцёл. Будавалі яго самі жыхары, на свае сродкі.
Існуючы касцёл носіць імя Святых Пятра і Паўла. Чаму ж менавіта такая назва? Магчыма, яе далі ад назвы самой вёскі, вядома, што Хрыстос назваў Сымона Пятром, што значыць “камень”.
Папярэдні драўляны касцёл быў пабудаваны ў 1679 годзе. Ініцыятарам адбудавання гэтага храма была новая ўладарка вёскі Камень з роду Далматаў-Ісайкоўскіх. Пры касцёле была нават пабудавана хата для парафіяльнай школы з навучаннем на польскай мове. Пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Камень адышоў да Расійскай імперыі.
Гэты драўляны касцёл быў адзіны, які не зачыняўся ў акрузе на працягу стагоддзя. Напрыклад, у Івянцы ў 1868 году касцёлы былі перададзен
... Чытаць далей »
Магіла Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча знаходзіцца за 2 км ад вёскі Падневічы, на могілках Тупальшчына, што знаходзяцца каля аўтамабільнай дарогі Мінск - Івянец.
Беларускі паэт, драматург і тэатральны дзеяч, стваральнік беларускага нацыянальнага тэатра Вінцэнт (Вінцук, Вікенцій Іванавіч) Дунін-Марцінкевіч (літаратурны псеўданім Навум Прыгаворка) нарадзіўся 4 лютага 1808 г. (паводле іншых звестак у 1807г.) у былым фальварку Панюшкавічы (цяпер вёска ў Бабруйскім раёне) у сям'і арандатара. У 1824 годзе скончыў павятовую школу ў Бабруйску, потым вучыўся на медыцынскім факультэце Пецярбургскага (па іншых звестках Віленскага) універсітэта. З 1827 г. працаваў чыноўнікам у Мінскай епархіяльнай кансісторыі, крымінальнай палаце (1831 - 1840 гг.), перакладаў дакументы з польскай мовы на рускую. Напісаў лібрэта аперэт "Рэкруцкі яўрэ
... Чытаць далей »
Капліца ў Падневічах - прыклад неагатычнай архітэктуры. Знаходзіцца на могілках Тупальшчына, на 9-м км аўтамабільнай дарогі Ракаў - Івянец. Пабудавана ў 1852 г. з бутавага каменю як фамільная пахавальня мясцовых памешчыкаў Жаброўскіх.
Кампактны прамавугольны ў плане адназальны будынак з яруснай чацверыковай шатровай званіцай на галоўным фасадзе. Двухсхільны дах з невялікімі вальмамі над алтарнай часткай завершаны чатырохслуповай вежачкай з увагнутым шатром. Алтарная сцяна вызначана невялікімі скосамі вуглоў будынка. Уваход размешчаны ў глыбокай нішы першага яруса званіцы і вырашаны, як і вокны капліцы, стральчатым праёмам. На паліхромнай бутавай муроўцы сцен вылучаюцца пабеленыя дэталі архітэктурнага дэкору: лапаткі, ліштвы аконных праёмаў, прафіляваны карніз з сухарыкамі.
Адрас: г.п. Івянец, Валожынскі раён, Мінская вобласць, вул. Камсамольская 87, Рэспубліка Беларусь
Адчыненая для наведвання і экскурсій аграсядзіба «Дом-музей А.Ф. Пупко»
Творчая дзейнасць Апалінарыя Пупко (1893-1984) уяўляе сабою неацэнны нацыянальны пласт духоўнай культуры нацыі. Быўшы народным разьбяром па дрэве і мастаком, Апалінар Пупко пакінуў пасля сябе сотні скульптур, карцін, малюнкаў. Ператварыў сваё жыллё, упрыгожанае па фасадзе фігурамі старажытных атлантаў, у сапраўдна народны музей, дзверы якога заўсёды адчыненыя для госцяў.
У траўні 1916 года ў доме пражываў прафесійны рэвалюцыянер, пасля вядомы савецкі дзяржаўны і вайсковы дзеяч, Міхаіл Васілевіч Фрунзе.
Наведаўшы "Дом-музей А.Ф.Пупко" аднойчы, у Вас застануцца прыемныя ўспаміны і жаданне наведаць яго яшчэ раз.
В Воложинском районе среди сосновых лесов, разнообразных трав и растений находится небольшая (длина 7 километров) река Ивенчик. Она зачаровывает своей красотой и чистотой, имеет богатую и интересную историю. Около реки уютно себя ощущают косули и зайцы, бобры и белки, временами заливной луг у реки наведывают дикие кабаны. О некоторых фактах об Ивенчике стоит рассказать подробнее.
Приток Ислочи
Река Ивенчик является левым притоком реки Ислочь (бассейн Немана). Берет свое начало на север от деревни Родники, течет в границах Минской возвышенности, впадает в Ислочь за 500 метров на юго-запад от деревни Боровиковщина.
Водяные мельницы
О водяных мельницах на Ивенчике известно с начала XVIII века. Мельницы применялись для помола и просеивания зерна, в сукновальном деле, а также для резки брёвен и дубления кожи. В 1784 году две мельницы действовали в деревне Покути. Каменная ме
... Чытаць далей »
